Stel je voor dat jij nog kind bent en je ouders zijn uit elkaar gegaan.
Elke woensdag pak je je tas in en ga je van je moeder naar je vader.
Elke zaterdagavond weer terug.
Twee kamers, twee gezinnen.
Als je bij mama bent, mis je papa en andersom.
Dan krijgt mama een nieuwe vriend met kinderen en die komen ook in je huis.
Papa vindt een nieuwe vriendin, ook met een kind en ze krijgen nog een baby samen.
Een gewoon voorbeeld van wat een kind met gescheiden ouders mee kan maken.

En dan zit hij voor me in de praktijk.
Rietje in de appelsap. Beetje wiebelen op de stoel.
Hij is zo lief en meegaand, maar het gaat helemaal niet goed met hem, zegt zijn moeder.
Op school zit hij te dromen en ik zie hem de hele tijd gapen. Hij hangt maar wat rond en lijkt nooit lekker uit te rusten.
Ik maak me zorgen.

Voorzichtig vraag ik aan hem hoe het met hem gaat.
Het blijft stil. Heel even gaan zijn schouders omhoog en weer omlaag.
Heel zachtjes komt het eruit.
“Gewoon”

Natuurlijk is dit een verzonnen voorbeeld, maar het zou zo maar echt kunnen gebeuren.

Gedrag, wat ik veel zie bij kinderen die te maken hebben met een scheiding van hun ouders, is overdreven lief zijn en zich aanpassen. Kortom, van hen heb je geen last. Papa en mama zijn tenslotte al verdrietig genoeg. Daar wil een kind zeker niets aan bijdragen. Als papa of mama zich niet goed voelt, heeft een kind daar tenslotte ook last van.

Uiteindelijk is een scheiding een gebeurtenis waar je om moet rouwen. Als volwassenen die het graag anders hadden gewild. Maar ook als kind waarvan het leven er anders uit gaat zien.

Een kind is loyaal aan beide ouders. Het is dan ook lastig als bijvoorbeeld mama verdrietig is of boos op papa of andersom. Een kind wil niet kiezen en kan in de war raken van wat het voelt.

Soms voelt een kind zich schuldig en denkt dat het de scheiding had kunnen voorkomen.
Vaak zie je dat kinderen moe zijn of klachten hebben als niet kunnen opletten op school of hoofdpijn.

En als er nieuwe mensen bijkomen in de gezinnen wordt het nog ingewikkelder.
Houdt papa meer van de nieuwe baby dan van mij?
Vinden die bonuszussen mij wel leuk?

Bij mij op de praktijk is een veilige plek.
Gedachtes en gevoelens mogen er zijn, zonder dat ik daar iets van vind.
Je mag bij mij boos zijn of verdrietig en dat kan enorm opluchten.
Je mag je verhaal doen en gewoon zoals het voor jou is.

Je kind leert dat het er mag zijn zoals het is. Zonder schuldgevoel of een te grote verantwoordelijkheid. Zo kan je kind weer ontspannen en zeggen wat het nodig heeft.

Wees welkom voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek. Deze vraag je aan door me te mailen via dieneke@kindercoachingdieneke.nl