Herken je dit?

🟣 Je schuldig voelen als je weggaat om te werken.

🟢 Je kind treuzelt en dreigt daardoor te laat op school te komen en jij ziet hoe moeilijk het is voor je kind en jij zucht een keer diep je frustratie weg om je kind op een liefdevolle manier te blijven aanmoedigen. Ondertussen zet je alvast de schoenen klaar en doet de broodtrommel in de schooltas.

🟠 Voor de vijfde keer komt je kind uit bed omdat het niet kan slapen. Ondanks dat je nog steeds niet kan kijken naar je favoriete tv- programma sta je op om een glas water te gaan halen en gaat daarna aan het bed van je kind zitten, zodat het kan gaan slapen. Als je naar beneden gaat, ben je moe en val je voor de tv in slaap.

🔵 Je wil nog even op de fiets een boodschap doen voor het eten en je kind wil niet mee. Je legt uit waarom je echt even naar de winkel moet, dat het niet lang gaat duren en je kind echt even mee moet. Na een onderhandeling dat je kind nog 5 minuten mag spelen stap je samen in de auto, fietsen gaat hem nu zeker niet worden.

🟡 Sporten, lezen, met vrienden naar de bios, wat is dat ook alweer? Je kind is nu het belangrijkste en alles voor mezelf komt later wel weer.

 

Het is zo logisch allemaal. Je wilt toch het beste voor je kind. Als je kind dan niet lekker in zijn of haar vel zit, ga je toch alles doen en geven wat je hebt. Daar ben je ouder voor geworden toch? Omdat jij die veilige plek wilt zijn voor je kind. Omdat jij je kind een gelukkige jeugd wilt geven. Ik zie jou, zoveel geven, altijd klaarstaan. Wat een kracht.

Al kost het ook heel veel om jezelf elke keer aan de kant te schuiven. Als ik dat in de praktijk benoem is dat een beetje eng. Het gaat wiebelen. Want ben jij die ouder, die dit doet, dan ben je waarschijnlijk hartstikke moe. Ben je jezelf, je eigenheid onderweg ergens verloren. Als het dan ook nog eens niet brengt wat je hoopt. Je kind voelt zich vaak niet goed en eigenlijk weet je niet precies wat je kind nodig  heeft, is het ook nog pijnlijk.

Meestal wuift een ouder het weg als ik zoiets zeg en misschien doe jij dat ook wel. Dat is oké. Maar ik zeg je, het komt als een boemerang bij je terug als je jezelf voorbij loopt en je leeg geeft. Dat komt omdat ook jij een plek nodig hebt. Ook jij leeft nu en mag een leven hebben met dingen erin die er toe doen. Die dingen waar je blij van wordt en het leven zin geven, zoals een leuke baan.

Ik ga je een aantal dingen meegeven, gewoon vanuit mijn hart en ik hoop dat het je helpt om voor jezelf te zorgen. We zeggen vaak dat het goed met ons gaat als het goed gaat met onze kinderen. Helemaal waar. Andersom is het ook waar. Als het goed gaat met jou, zal je kind meeliften op het gevoel van zelfvertrouwen en van rust.

💜 Grenzen geven veiligheid. Dus het prima als jij zegt hoe jij het wil hebben in de ochtend zodat iedereen op tijd de deur uit is. Ik weet nog precies de dag dat mijn dochter voor de zoveelste keer weigerde haar schoenen aan te doen en ik haar met blote voeten in de fietskar zette. O wat voelde ik me een slechte moeder, maar ik wist dat het klaar was met geduldig vragen en maar weer laat weg gaan. Het was duidelijk en mijn dochter heeft daarna altijd haar schoenen op tijd aangedaan. Zelden meer te laat op school gekomen.

Ik heb ook ontdekt dat als het niet lijkt te werken, het soms de beste weg is om sommige dingen los te laten. Zonder schoenen de straat op en in glas kunnen stappen is geen optie, maar anderen dingen zijn dat wel en de strijd niet waard.

Zo was er een meisje dat geen brood wilde eten in de ochtend, maar wel yoghurt met ranja. Zo over de dag heen at ze ruim voldoende, veel afwisseling en genoeg fruit en groene. Je kunt ook problemen maken die niet echt belangrijk zijn. Je kind gaat het niet perfect doen in het leven en vraag dat ook niet. Het is te veel en te zwaar om alles perfect te doen en bovendien jouw perfect hoeft niet hetzelfde te zijn als wat je kind nodig heeft.

 

💛 Gevoelig zijn van aard is iets waar je kunt leren omgaan. Ook zonder alles uitgebreid te bespreken en elke emotie helemaal uit te leven. Enorme huil buien, uren lang boos blijven. Het lost het probleem van je kind niet op. Een emotie duurt in de ware kern 90 seconden, alles wat daarna komt breng je tot stand met wat je denkt en hoe je tegen jezelf praat. Het is dan ook heel belangrijk om rustig te reageren op de emoties van je kind. Erken wat er aan de hand is en wat je kind voelt. Troost en help je kind, maar daarna help je je kind het best met doorgaan.

Je hoeft niet alles aan de kant te leggen voor kleine problemen, maak het gewoon even af waar je mee bezig was. Maak het ook niet groter door er heel veel aandacht aan te geven, maar geef je kind voorbeelden van wat je kunt denken om het te relativeren. Een grapje wil vaak ook de meeste spanning uit de lucht halen.

Als een kind zich overvallen voelt door een emotie, kun jij met jouw rust laten zien dat het goed komt. Jij bent de veilige haven door dingen in perspectief te zetten. Vertel ook dat het weer goed gaat komen als er bijvoorbeeld ruzie is met een vriendje. Als het dan goed gekomen is, kom er dan nog even op terug en laat je kind zien dat het daarop kan vertrouwen.

 

💚 Voor jezelf zorgen is een must. Het geeft je energie om er te zijn voor je gezin en je verdient het ook gewoon. Jouw leven doet ertoe. Wat jij leuk vindt om te doen mag er ook zijn. Hierbij vind ik twee dingen belangrijk die je misschien kunnen helpen om het ook echt te gaan doen.

Jij bent een voorbeeld voor je kind. Als je voor jezelf zorgt ziet je kind dat het goed is om voor jezelf te zorgen.

En iedereen in het gezin heeft een gezonde plek als je de ruimte inneemt die van jou is. Dit geld voor de taken die je hebt en ook voor de leuke dingen. De ene keer sta jij langs het voelbalveld, de andere keer luistert jouw zoon naar jouw verhaal over je werk aan tafel.

 

💙 Als laatste geef ik je mee om mild te zijn tegenover jezelf. Jij doet voor je kind wat je kan en als dat niet genoeg lijkt te zijn, wil dat niet zeggen dat jij niet genoeg geeft. Soms heeft een kind net even wat anders nodig. Je mag hulp vragen als het even niet lukt. Sterker nog, het is heel normaal. Zoek die vriendin, die ouder op het schoolplein, die juf of de coach waarvan jij denkt dat het je goed zal doen op en gun jezelf de rust van hulp.

 

Warme groet,

 

Dieneke