Deze keer ga ik dieper in op een belangrijke vraag bij het opvoeden.

💜Heb jij dit ervoor over?

Als ik je vraag wat je over hebt voor je kind, zeg je waarschijnlijk zoiets als alles wat nodig is. En dat doe je ook als ouder. Iedereen die kleine kinderen heeft verzorgd, kan meepraten over gebroken nachten, opruimen van spuug en geduld oefenen tot het gaatje. Toch bedoel ik de vraag serieus als het gaat over het gedrag van je kind.

Stel jouw kind van acht jaar wil niet opruimen en weigert om je te helpen als jij zijn of haar speelgoed in de mand doet. Wat heb jij ervoor over om te zorgen dat het wel gebeurt? Of denk je eigenlijk dat het wel goed zal komen als je kind op zichzelf woont en doe je het maar even zelf om gedoe te voorkomen. Gevolg is dat jij zegt dat je kind moet opruimen en je kind vrolijk alles laat liggen, omdat het weet dat jij het later doet en er verder weinig gebeurt.

Iedereen heeft zo’n voorbeeld. Misschien moet je even graven, omdat je er niet veel aandacht aan geeft. Het zijn de eigenlijks.

• Eigenlijk zou hij inmiddels met mes en vork moeten eten.
• Eigenlijk moet ze een half uur eerder naar bed.
• Eigenlijk is het niet oké dat ik vier keer moet vragen of ze zich aan wil kleden voor ze het doet.

Zo lang het een paar dingen zijn die niet direct heel vervelende gevolgen hebben, zou ik me er niet druk om maken. We zijn tenslotte geen robots en iedereen vindt andere dingen belangrijk.

Tot we op het punt komen dat het er wel toe doet. Je kind zit bijvoorbeeld helemaal niet lekker in zijn of haar vel en er moet iets gebeuren, zodat het beter gaat. Of het is continu een strijd om het een beetje gezellig te houden thuis. Hier geldt hetzelfde. Als jij wilt dat het anders gaat lopen, zul je anders moeten gaan doen. Niet een beetje, maar zoveel als nodig. Net zolang tot je tevreden bent over hoe het gaat.

Het is net als toen je kind klein was en jij elke keer je bed uitkwam als het nodig was. Je deed het, omdat het nodig was om je kind te voeden, te troosten of te verzorgen. Het kwam waarschijnlijk niet in je op om het niet te doen. (of je zei het niet hardop en deed het toch)

Kinderen hebben natuurlijk een eigen wil en karakter, maar het zijn ook spiegels. Als wij als volwassenen niet helemaal zeker zijn van onze keuze, zie je dat een kind ook onzeker kan zijn of zelf de makkelijkste weg kiest.

Dus deze vraag doet ertoe. Wat heb je ervoor over?

Het is namelijk echt niet fijn om de hele tijd te blijven roepen dat je iets wilt en het dan toch niet te doen. Ik kan dat als coach ook niet voor je oplossen. Uiteindelijk is het zoeken naar een aanpak die jouw kind helpt en bij jullie leefstijl en mening past. Daarna komt het belangrijkste: DOEN, het weer oppakken als het even niet gelukt is en doorgaan tot je er bent.

Ik zeg dan ook altijd, maak een keuze. Soms heb je het gevoel dat je geen keuze hebt, omdat het niet goed gaat met je kind. Maar als het over de kleine dingen gaat, kun je ook kiezen om het te laten en dat is dan ook oké. Niemand hoeft perfect te zijn, ook jij niet.

 

Warme groet,

 

Dieneke