In mijn praktijk zie je regelmatig hartjes voorbijkomen en dat is niet voor niets.

Het hart van je kind is voor mij een kostbare plaats.

Als we het hebben over jezelf zijn en voelen dan wijzen we al snel naar ons hart.

In werkelijkheid speelt er natuurlijk veel meer mee in je lijf. Je zenuwstelsel, je hersenen, je darmen en zo meer.

Toch noemen we vaak het hart als de plaats van jou, waar jij tot rust mag komen en kan luisteren naar het zachte fluisteren dat je vertelt wat goed is voor je.

 

Dicht bij je hart leven is iets waarvan we zeggen dat jonge kinderen het als vanzelf doen.

Daarna leren we het af, om vervolgens weer terug te komen bij je eigenheid.

Ik denk niet dat je dit kunt voorkomen en dat het ook geen goed idee is om dit tot je doel te maken.

Kinderen mogen op ontdekkingstocht het leven in.

Het is gezond je op anderen te richten, daar ben je als kind afhankelijk van en ook later is verbinding heel belangrijk.

Ga maar na hoe belangrijk liefde is in jouw leven.

 

Mijn ouders groeiden op in de opbouwtijd na de tweede wereldoorlog en ik kreeg een opvoeding waarbij je vooral voor anderen klaar moest staan.

Niet laten zien als iets lastig was of pijn deed, dan deed je het goed. Eigenlijk best logisch als je net een oorlog achter de rug hebt. Het gezamenlijk belang, daar ging het om.

Toen ik moeder werd kreeg dat nog meer vorm. Ik leefde voor mijn kinderen en wat ik zelf leuk vond stond steeds meer achteraan mijn doe lijstje.

In de praktijk kom ik ook vaak ouders (vooral moeders) tegen die hun leven inrichten om te zorgen dat hun kind het goed heeft.

Zoveel dat ze het gevoel hebben zichzelf kwijt te raken. We willen dat onze kinderen dicht bij hun hart leven en zelf zetten we daar alles voor opzij.

 

Huh.

Voel je dat dit niet klopt?

Je bent een voorbeeld voor je kind, dus als jij wilt dat je kind naast het ontdekken van de wereld, ook mag ontdekken wie het zelf is, wat laat jij dan zien?
Laat jij ook stukjes van jezelf zien in je gezin? Mag jouw hart een plekje innemen in je leven als moeder?

Durf je ruimte in te nemen, zoals je dat je kind gunt?

 

Het is vaak een moeilijke vraag voor mijn klanten en dat snap ik. Ik was daar ook.

Om te ontdekken dat als ik mijn kinderen meer ruimte wilde geven om hun eigen hart te ontdekken, ik dat zelf ook moest doen.

Tegelijk is het ook belangrijk om kinderen ook te leren dat we samen verder komen dan alleen.

Als ieder hart spreekt, word de wereld zoveel mooier.

 

Wat me opvalt bij kinderen met grote gevoelens is dat de gevoelens van anderen ook vaak hard bij ze binnenkomen.

Ze piekeren of een ander wel blij is en wat zij kunnen doen voor die ander.

Ze willen niets doen wat een ander stom vindt, of pijn kan doen.

Dan stoppen ze weg wat ze zelf graag willen en dan gaat het niet goed.

Als je wegstopt wat en wie je bent, gaat het niet goed met je.

 

Voor kinderen is dat vaak te verwoorden in wat je wilt of leuk vindt.

Kinderen mogen iets willen, mogen iets leuk vinden of stom.

Vooral dat iets mogen willen krijgt de laatste jaren meer aandacht.

Ik denk dat dit goed is.

Het is iets anders dan altijd je zin krijgen, het is acceptatie van wat jij zou willen.

Dat is waar een hart mag spreken en zijn.

Wat jij zegt, wat jij vindt, doet ertoe, je mag er zijn.

 

Vorige week liep ik rond in een klas en 1 van de kinderen schoot mij aan en vertelde dat een ander kind zat te storen.

Ik draaide me om naar dit kind en vroeg aan het kind: “Wat heb je nodig?”

Er volgde een verbaasde blik. Daarna werd er nagedacht.

Boodschap jij doet ertoe, jouw hart en wat je nodig hebt mag een plek hebben.

Het antwoord kreeg ik niet en dat kan. Kinderen weten gewoon nog niet altijd wat ze nodig hebben en waarom ze iets doen.

Ook dat is oké.

Ik legde uit dat de andere kinderen graag rust wilden om hun opdracht te maken en dat het kind bij me mag komen als er iets was.

Daarna wat het over.

 

Al met al zigzaggen we in deze blog een beetje heen en weer tussen onderwerpen rondom het hart heen die ik zoal tegenkom in de praktijk.

Als we gaan kijken naar problemen die kinderen hebben komen we vaak ook uit van het hart.

Welke gevoelens en gedachten leven daar?

Wat wil een kind liever?

Wat voor moois is er nu verstopt?

 

Ik hoop je wat aan het denken te hebben gezet over wat belangrijk is voor het hart van je kind.

Mocht je je zorgen maken over hoe je kind zich voelt of dat het niet laat zien wie het is, weet dan dat je bij mij terecht kan.

Op weg naar een wereld waar veel mooie harten mogen stralen.

 

Warme groet,

 

Dieneke