Het leven geeft je levenslessen en als je eenmaal ouders geworden bent heb je al flink wat jaren levenservaring opgedaan en daarmee ook lessen. Die lessen geef je mee aan je kinderen of je wilt of niet.
Zo zeggen we bijvoorbeeld tegen onze kinderen dat het slim is om op tijd weg te gaan als je ergens heen moet, omdat wij het niet fijn vinden om op het laatste nippertje ergens binnen te komen. Als je op tijd komt heb je meer keuze waar je gaat zitten, kan je nog met iemand kletsen en even landen in een ruimte. Ook vind ik het onbeleefd om iemand op mij te laten wachten. Dit heb ik weer van mijn ouders geleerd. Je raadt het al, mijn kinderen komen ruim op tijd als ze een afspraak hebben.
Ook op het gebied van emoties en omgaan met elkaar geven we dingen mee aan onze kinderen. Hoe ga je met jezelf om als je je pijn doet of iemand niet eerlijk is. Ik noem nu maar twee onderwerpen, maar je snapt dat dit heel breed is. Je hebt emoties die van jou zijn en emoties die je meeleeft met anderen. Als je vriendin verdrietig is en jij geeft haar de mooiste barbiepop om mee te spelen, dan voel je meeleven, maar misschien ook wel frustratie, omdat je zelf die pop ook wel had gewild.
Als we dan kijken naar het omgaan met emoties, zie je dat kinderen tot een jaar of acht voor een groot deel afhankelijk zijn van co-regulatie. Hiermee bedoel ik dat ze jou nodig hebben om hun eigen emoties te begrijpen en ermee om te gaan. Ze liften mee met jou en wat jij met een gevoel doet.
Simpel gezegd zien we dat bijvoorbeeld bij een jong kind die valt en even naar zijn ouder kijkt. Als die ouder rustig blijft, zal een kind eerder geneigd zijn om ook rustig te reageren.
Als kinderen groter worden blijft dit principe staan. Als ouder helpen we ons kind door emoties heen tot het dit zelf kan. Ik denk dat het goed is om je kind hierin te volgen en los te laten waar je kind het zelf kan. Het kan zijn dat je kind bij een nieuwe fase in zijn of haar leven weer even terug valt op jou, ook dat hoort erbij.
Terug naar de lessen die jij geleerd hebt over emoties. Die neem je ook mee als je je kind helpt als hij of zij het even moeilijk heeft. Dit kan positief zijn, maar ook minder goed werken als jouw kind bijvoorbeeld een heel ander karakter heeft en dus ook wat anders nodig heeft. Of juist als je eigenschappen bij je kind herkent die jou vroeger in de weg hebben gezeten en je wilt dit eigenlijk niet voor je kind. Stel je hebt een kind wat heel verlegen is en dat was jij ook, maar daardoor heb je een aantal dingen niet gedaan die je wel had gewild en nu zie je dat je kind ook terugtrekt in wat het graag doet.
Het kan heel confronterend zijn en mooi tegelijkertijd, want jouw kind heeft de beschikking over een expert en die is ook nog eens zijn of haar grootste supporter.
Het is belangrijk dat je op zo’n moment een stapje terug doet en jouw emoties niet overdraagt op je kind. Jouw kind mag in zijn of haar eigen tempo levenslessen leren en op een eigen manier. Juist door jezelf te vertellen dat het goed komt en er rustig onder te blijven, kun je zelf bij de kennis die je hebt en je deze kennis en je intuïtie gebruiken om het juiste te doen voor je kind. Ook je partner kan je kind hierin steunen. Die herkent misschien dingen van zijn/haar karakter in je kind of heeft andere oplossingen vanuit een nieuwe blik.
Al met al is het goed om je bewust te zijn van je eigen manier van omgaan met emoties en de lessen die jij hebt opgedaan in je leven. Zo kan je ze bewust inzetten voor je kind als dit je kind helpt en bewust even parkeren als het beter is voor je kind om een andere weg te kiezen in het omgaan met zijn of haar emoties.
Warme groet,
Dieneke
