Ik neem je even mee naar de jaren tachtig. In Heerde is de school uitgegaan en een klein meisje loopt van school naar huis langs een laan met bomen, maar die ziet ze niet. Ondertussen fietst de buurvrouw langs. “ Kijk omhoog Dieneke!”.
Hoe vaak ik dat wel niet gehoord heb als kind. Maar ik bleef steevast naar de stoeptegels kijken onderweg naar huis. Het was gewoon genoeg na een schooldag. Ondertussen maakte mijn hoofd overuren. Over dingen die mijn klasgenoten hadden gezegd of gedaan. Over hoe ik de rekentaak gedaan had, over of mijn tekening wel leuk genoeg was enz.
Wij woonden in een buurt met veel kinderen en ik was vaak buiten te vinden. Ook had ik een vriendin van school die ik vaak zag. Toch gaan mijn gedachten bij de vraag over hoe ik was als kind, vaak terug naar de momenten dat ik alleen was. Hoe ik ging lopen door de wijk en het dorp. Hoe ik op mijn kamer helemaal kon wegdromen met Lego of een pop. Dat ik uren platen draaide van Kinderen voor Kinderen en keihard meezong. Hierdoor kwam ik tot rust. Het hoofd werd stil en ik keek weer om me heen.
Ik ben benieuwd wat je aan jouw kind ziet, als zijn of haar hoofd vol is. Ik zal je een paar voorbeelden geven van wat ik zo zie en hoor in de praktijk:
- Nog lang wakker liggen ’s avonds
- Piekeren over dat een vriendje verdriet heeft
- Tijdens een speelafspraak alles willen bepalen
- Snel boos worden over kleine dingen
- Raar doen, de clown uithangen
- Opeens verdwenen zijn naar hun kamer of de tuin
- Zo bezig zijn met iets dat ze je niet horen
Herken je hier iets van? Het zou kunnen dat het hoofd van jouw kind dan ook vol zit.
Dat naar de stoeptegels kijken gaf mij als kind ruimte om dingen te verwerken. Als we dan kijken naar bovenstaand gedrag zou je ook kunnen denken aan het doel dat gedrag dient.
Om een dag goed af te sluiten en te kunnen slapen is er rust nodig in je hoofd. Je moet jezelf kunnen overgeven aan de slaap en dat is lastig als je hoofd nog heel vol is. Dan is wakker liggen een logisch gevolg. Nog even een slok water, nog even kletsen over wat je hebt meegemaakt of piekeren om dingen een plek te geven.
Als jij alles bepaalt bij het spelen, hoef je minder energie te verspillen aan wat anderen bedenken. Je weet wat je kan verwachten en dat geeft controle over wat je gaat beleven. Minder prikkels dus.
Bij boos worden komt een hoop energie en spanning los. Je bent het dan dus ook kwijt. Kinderen die boos worden over kleine dingen zijn het daarna ook weer kwijt en hoeven er dus geen aandacht meer aan te geven. Ook is boos worden een manier om zelf geen verantwoordelijkheid te hoeven dragen. Je duwt iets letterlijk van je af.
Bij de clown uithangen gaat het ook over verantwoordelijkheid nemen en dan vooral over je gedragskeuze en nadenken voor je wat zegt. Ook dit kan veel energie kosten bij kinderen die normaal juist dieper nadenken en voelen wat een ander eigenlijk zou willen van je. Door gek te doen is dat opgelost en dan hoeft het niet of kun je het ook niet fout doen.
Jezelf terugtrekken is ook een manier om je hoofd niet te druk te maken of spanning kwijt te raken. Deze vinden we meestal minder storend. Hierdoor missen kinderen soms wel leuke dingen of belangrijke momenten om te verbinden met elkaar. Zomaar vertrekken, zonder te zeggen waar je bent is niet altijd handig.
We kennen allemaal momenten dat we zo in onze eigen wereld zijn, dat we even niet opvangen wat er om ons heen gebeurt. Kinderen met een vol hoofd, kunnen dit ook gebruiken om rust te vinden.
Deze dingen zijn natuurlijk maar interpretaties van gedrag, om te weten wat er precies bij jouw kind speelt, kun je door observeren en vragen stellen ontdekken wat jouw kind beleeft.
Uiteindelijk is het een taak voor je kind om te leren omgaan met het leven en alles wat daarbij hoort. Het verwerken van informatie en omgaan met je eigen emoties en gedachten hoort hierbij. Het is onze taak om onze kinderen hierbij te helpen. Vooral het stellen van vragen aan je kind, kan je hierbij richting geven. Dus niet meteen oordelen over wat je ziet, maar vragen wat er gebeurt. Waar denkt je kind aan, hoe voelt je kind zich. Dan kun je samen op zoek naar manieren om je kind te helpen.
Veel kinderen die last hebben van een vol hoofd, hebben baat bij een vaste dagindeling en duidelijke regels. Hierbij is het goed om voldoende tijd te maken voor dingen die je kind helpen om informatie te verwerken. Denk aan bewegen, naar buiten, tekenen en knutselen, tijd om zelf te bepalen wat je doet en tijd om je verhaal te doen.
Ieder kind is anders, dus blijf vooral kijken wat er voor jouw kind werkt. Wil je hier hulp bij, dan is kindercoaching een manier die goed kan helpen. Wil je hier meer over weten, kom dan langs voor een gratis en vrijblijvend startgesprek. Een afspraak maak je door te mailen naar dieneke@kindercoachingdieneke.nl
Warme groet,
Dieneke
