Het was tijdens de afwas toen het gebeurde.
Inmiddels al heel wat jaren geleden, maar ik weet het nog precies.
Mijn man, Bart keek me aan en zei, volgens mij had je misschien beter geen moeder kunnen worden.
Mijn maag kromp samen en ik schoot direct in de verdediging.
Hoe kun je dat nou zeggen? Het was mijn grootste wens om kinderen te krijgen en ik ga liever dood dan dat ik ze zou moeten missen. Kortom direct boos en in de hoogste boom.
Bart bleef rustig en zei: “ Vind je het eigenlijk nog wel leuk om de kinderen op te voeden? Het lijkt alsof je het alleen maar zwaar vindt en niet kunt genieten van leuke dingen.”
Nou, je snapt, die kwam binnen.
Stil.
En ik wist, dat er iets was aangeraakt wat ik al die tijd probeerde te verstoppen.
Het kan toch niet waar zijn dat je het te zwaar vindt om je eigen kinderen op te voeden?
Maar dat was wel zo.
Ik had ( en heb) twee lieve meiden en een man die veel van huis was voor zijn werk. En ik wilde alles zelf doen. Ook al bleek mijn oudste autisme te hebben. De hele dag was ik bezig met het allerbeste van mezelf geven aan de kinderen. Rustig naar de wc gaan was een moment van luxe en helemaal het toppunt van ontspanning was op zaterdagmorgen alleen de weekboodschappen doen, terwijl mijn man thuis was.
Vind je het gek dat ik moe was?
Het opvoeden van kinderen is normaal al een flinke klus.
Als je dan ook nog eens een kind hebt die veel van je opvoedvaardigheden vraagt en meer nodig heeft van jou dan het gemiddelde, dan is het niet gek dat je op je tenen loopt als moeder.
Dat wil niet zeggen dat je het niet goed doet als moeder. Helemaal niet. Maar wat kost het je? Mijn koste het op dat moment mijn plezier in het leven. Ik was moe en bleef geven, zonder op te laden.
Dat het ook anders kon, daar dacht ik gewoon niet bij na. Natuurlijk wist ik het wel, maar ik had altijd een excuus klaar.
💙Het was voor mijn kind het beste om het zo te doen en dus was ik altijd beschikbaar.
💜Ik moest mezelf maar aan de kant schuiven, ze worden vanzelf groot en dan was er nog tijd genoeg voor mijn eigen dromen en wensen. Wat die ook al weer waren, dat was ik vergeten.
💙Ik liep altijd op eieren, want elk conflict dat ik kon voorkomen, hoefde ik niet op te lossen.
💜 Ik had hier zelf voor gekozen en dus moest ik de consequentie dragen en daar niet over zeuren.
Deze spiegel die Bart mij voorhield heeft daar een poosje gehangen voordat ik er eerlijk in durfde te kijken.
Hoe zit dat bij jou?
Durf jij eerlijk in de spiegel te kijken en wat zie je dan?
Is het opvoeden van je kinderen leuk en gaat het vanzelf of is het een worsteling om de dag een beetje goed door te komen?
En wat zijn je eigen wensen die je nu aan de kant zet voor de kinderen?
We hebben allemaal een beeld van hoe het zou moeten zijn, maar soms gaat het anders.
🔵 Je hebt een kind dat niet reageert op jouw manier van opvoeden, zoals je verwacht.
🟣 Je kind is gevoelig en snel boos of verdrietig.
🔵 Het lukt je kind niet om jou te vertellen hoe hij of zij zich voelt.
🟣 Je hebt van alles gelezen en geprobeerd en toch lijkt niets echt te helpen.
🔵 De frustratie loopt hoog op, omdat je voelt dat er iets gebeuren moet, omdat jij je kind het zo gunt om zich veilig en gelukkig te voelen.
De ommekeer kwam toen ik besloot om hulp te vragen.
En dat vond ik heftig.
Want ik zag het toch wel een beetje als falen.
Maar het was uiteindelijk de beste keus die ik kon maken.
En daar werd ook het zaadje geplant om zelf de kindercoach opleiding te gaan doen.
Je rol als moeder is een van de mooiste taken die we in het leven mogen vervullen, maar dat betekent niet dat we alles zelf hoeven te doen. Sterker nog, je bent als moeder zo dichtbij je kind, dat het soms goed is als iemand met wat meer afstand naar de opvoedsituatie kijkt.
En zo deed ik een stap terug en gaf uit handen.
Er kwam letterlijk ruimte.
Om te beginnen om iets meer tijd voor mezelf te nemen en weer op te laden. Zingen, even de stad in, een weekend weg met vriendinnen.
Door een stapje achteruit te zetten en ruimte te geven aan anderen, kwam er ruimte voor nieuwe oplossingen.
Meer rust en plezier in huis.
Eerlijk over wat wel en niet werkt voor de kinderen.
En daardoor ging het beter.
Dat gun ik elk kind en elke ouder die bij me komt.
Wat is jouw antwoord op de vraag: Vind je het nog leuk?
Weet dat je het verdient om met plezier op te voeden en het samen goed te hebben.
Wil je hier hulp bij, kom dan eens met me praten.
Maak een afspraak door een mailtje te sturen naar: dieneke@kindercoachingdieneke.nl
